رواق دارالشکر از مجموع دو بنا قرائت خانه سابق را که ممر آن در زاویه جنوب شرقی ایوان طلای صحن عتیق قرار داشت و یک در نقره بر آن نصب ولی غالبا مسدود بود ، بانضمام قسمتی از راهرو مسجد بالاسر و قسمتی از راهروی که از مسجد مزبور به توحید خانه می رفت مجموعاً تبدیل به یک رواق گردید.
به منظور تسهیل در رفت و آمد زائران و آسایش مشرف شوندگان به حرم مطهر در سال های ۱۳۴۲-۱۳۴۴ هجری شمسی رواقی تازه بوجود آمد بدین ترتیب که قرائت خانه سابق- مربوط به عهد تیموریان – را که ممر آن در زاویه جنوب شرقی ایوان طلای صحن عتیق قرار داشت و یک در نقره بر آن نصب ولی غالبا مسدود بود ، بانضمام قسمتی از راهرو مسجد بالاسر و قسمتی از راهروی که از مسجد مزبور به توحید خانه می رفت مجموعاً تبدیل به یک رواق گردید و به دارالشکر نامیده شد ، این رواق دارای ۵۰/۶۰ متر طول و ۵/۶ متر عرض ۵۰/۹۰ متر ارتفاع است.
کف رواق با سنگ مرمرمفروش است و ازاره آن به ارتفاع ۷۰/۱۰ متر از سنگ مرمر سفید است و از بالای ازاره تا زیر سقف و سطح ظاهر تمام سقف به طرز زیبایی آئینه کاری و تزئین شده است. سه طرف رواق نیز سه صفه دارد و کف صفه ها با سنگ مرمر سفید مفروش است . این رواق از طرف جنوب به مسجد بالاسر و از طرف شمالی به ایوان طلای صحن کهنه و از طرف غرب به رواق دارالشرف و از طرف شرق به رواق دارالفیض ارتباط دارد.
کتیبه های رواق دارالشکر
بالای ازاره ها کتیبه ای به خط ثلث سفید رنگ روی زمینه لاجوردی که در آن سوره مبارکه « عم یتسائلون عن النبا العظیم » رانوشته اند، کاتب آن «رضوان» و تاریخ کتابت ۱۳۸۶ هجری قمری می باشد، در حاشیه پایه ها بطور عمودی کتیبه ای هست که در آن به خط ثلث نوشته شده « قال الله تعالی و من حیث خرجت فول وجهک شطر المسجد الحرام» تا آخر آیه کاتب آن رضوان در سال ۱۲۸۷ نوشته شده است .
در بالای در کوچکی که از آن به حرم مطهر مشرف می شوند کتیبه ای هست و در آن نوشته شده « الذین آمنوا و تطمئن قلوبهم بذکر الله ، الا بذکر الله تطمئن القلوب» و در مقابل آن طرف شمال نوشته شده « الذین آمنوا و عملوا الصالحات طوبی لهم و حس ماب» و در زیر آن در یک کاشی نوشته شده « یا من طاعته نجات المطیعین» در حاشیه در ورودی حرم با خط ثلث نوشته شده « قال الله تبارک و تعالی : فاصحاب المیمنه ما اصحاب المیمنه»
بالای ازاره قصیده ای طولانی از قاآنی شاعر معروف عصر قاجار روی سنگ با خط نستعلیق نوشته شده و نصب گردیده که اکنون در این جا چند بیت آن نقل میگردد:
زهی به منزلت از عرش برده فرش تو رونق زمین زیمن تو محسود هفت کاخ مطبق
توئی که خاک تو با آب رحمت است مخمر توئی که فیض تو با فر سرمد است ملفق
چو دین احمد مرسل مبانی تو مشید چو شرع حیدر صفدر قواعد تو موثق
قسمتی از این رواق سابقاً به عنوان مسجد پشت سر مبارک معروف بود که دارای ۶۰/۳ متر عرض و ۷۰/۷ متر طول داشت که اینک ضمیمه دارالشکر و دارالفیض شده و در حال حاضر محل عبادت بانوان می باشد.