قدمت این روستا به سال‌های پیش از اسلام باز می‌گردد و بیش از هزاران سال عمر دارد؛ در واقع قبل از اسلام، این روستا محلی برای توقف کاروانیان و استراحت آنان در مسیر توس به نیشابور بوده است.
این روستا یکی از نمونه‌های پرارزش معماری پلکانی در ایران به شمار می‌رود؛ روستا«کنگ» از سطح دریا 1700 متر ارتفاع دارد که در وسعتی برابر 184 هکتار خود را گسترده است.
معماری و سبک ساخت خانه‌های این روستا همانند معماری روستای ماسوله گیلان، به شکل پلکانی است. پشت بام هر خانه، حیاط خانه دیگری است. مانند بسیاری از روستاهای کشور، مصالح مورد استفاده در خانه‌های این روستا، سنگ، خشت و چوب بوده که بر روی آن لایه‌ای زخیم از کاهگل کشیده شده است.
اغلب بناهای روستای کنگ بیش از دو یا سه طبقه است و این بناها از پایین به بالا با اتصال محکم کف ساختمان به زمین توسط پی‌های سنگی برآمده از زمین ساخته شده و در بدنه شامل سطوح کاهگلی و دیوارهایی است که در ترکیب با پنجره‌های مربع شکل و ایوان‌های چوبی زیبا، منظره چشم‌نواز را به‌وجود آورده و در حقیقت شاخص‌ترین عنصر معماری در بافت روستای کنگ، ایوان‌های منازل است که اصطلاحا پیشگاه خوانده می‌شوند.
این روستا در دامنه کوه بینالود قرار گرفته است، هم‌چنین با توجه به اقلیم، جهت باد و جهت تابش خورشید در منطقه، خانه‌ها در راستای شمال شرقی- جنوب غربی ساخته شده‌اند تا موجب صرفه‌جویی در مصرف انرژی برای گرم کردن و خنک کردن خانه شود.
روستای «کنگ» در گذشته‌هایی دور به قدری شهرت داشته است که نام آن در کتب تاریخی بسیاری، از جمله مهم ترین کتب دینی آئین زرتشت مثل اوستا و بند هشن، متون دوره ساسانی و هم‌چنین شاهنامه فردوسی به چشم می‌خورد. نام این روستا، هم‌چنین در سفرنامه‌های مشهور چارلز ادوارد نیز برده شده است.
بخشی از کتاب مقدس زرتشتیان (اوستا) که نام روستا «کنگ» در آن آمده به این شرح است، «توس پهلوان جنگاور… از وی خواستار شد: ای ارِدْویسوَر آناهیتا! ای نیک! ای تواناترین! مرا این کام‌یابی ارزانی‌دار که من بر پسران دلیر خاندان «ویسه» در گذرگاه «خْشَتْروسوک»، بر فراز «کنگ» بلند و اَشَوَن، پیروز شوم…»
یکی از مکان‌های دیدنی این روستا، گورستان آن است که بر روی تپه مشرف به روستا قرار گرفته و دارای سنگ قبرهای باارزشی است. اکثر سنگ قبرهای این گورستان از جنس سنگ شیست است و بر روی هر قبر دو سنگ قبر قلوه‌ای شکل قرار دارد؛ تاریخ قبرها بیشتر به هجری قمری است و علامت مخصوص هر متوفی به شکل‌های گوناگون از جمله شانه و صورت بر روی آن‌ها حک شده است.
معنای کلمه «کنگ» از یک طرف به پرنده‌ای قوی پنجه اشاره دارد که در مناطق کوهستانی زندگی می‌کند و از سوی دیگر به معنای دزی مستحکم نیز در نظر گرفته می‌شود، اما معنایی که اهالی روستا آن را قبول دارند، «دز مستحکم» است که می‌تواند به علت موقعیت استراتژیک تپه‌های این منطقه باشد.
این روستا در فاصله ۱۹ کیلومتری غرب شهرستان طرقبه و حدود 30 کیلومتری شهر مشهد قرار گرفته و در محور دره رودخانه کنگ به عنوان آخرین روستا است که از طریق یک جاده آسفالت به روستای نغندر و شهر طرقبه می‌رسد.
