هوشنگ ابتهاج در «سایه»
دلش نمیخواست شناخته شود ولی میگفت قسمت زیادی از آنچه را میخواهد بگوید بلد است بگوید، یعنی راه حلی برای گفتن آن پیدا کرده است؛ «سا...
«دوشیزگان دربار فرودِ سیاوش، شاهزاده با عفت ایران زمین، حاضر نشدند به اسارت لشکر توس درآیند، به همین دلیل دست در دست هم از بلندای کوه های مرتفع کلات به پایین پریدند.»
پی افکندم از نظم کاخی بلند که از باد و بارانش ناید گزند (شاهنامه فردوسی)
شاهنامهرا می توان از بزرگترین آثار ادبیات ایران باستان در نظر گرفت. شاهنامه به معنای کتاب شاهان است و همانطور که خود فردوسی اشاره کرده است نیز پیش از او، چند تن از شعرا و ادیبان ایرانی سروده هایی در این زمینه داشته اند که از جمله آنها می توان به ابو منصور محمد دقیقی اشاره کرد. این سروده ها سرگذشت قوم ایرانی و پادشاهان را در روزگاران مختلف و وقایع حساس تاریخی به زبان حماسی روایت می کنند.