یکی از ویژگی‌های «غار بیمار آب»، مدخل غار است که به صورت یک دهلیز سه متری است و در انتهای آن یک چاه عمودی به عمق 15 متر وجود دارد که فقط گروه‌های کوهنوردی و غارنوردان حرفه‌ای می‌توانند به بخش داخلی غار وارد شوند و همین امر باعث شده است که تالارهای دوم و سوم غار دست نخورده باقی بماند.
تالار این غار حدود 10 متر طول و 5 متر عرض دارد و کف آن از خاک نرم و نمناکی پوشانده شده است و در انتهای تالار که سقف کوتاه‌تری دارد ستون صافی وجود دارد که دو متر ارتفاع و 20 سانتی‌متر قطر دارد.
برای رسیدن به تالار سوم و انتهای غار باید از دیوار سمت راست تالار دوم که حدود پنج متر است، عبور کرد. دیواره تالار سوم بافت گل کلمی دارد که به آسانی خرد و ریز می‌شود.
غار بیمار آب دارای آب فراوانی است که در کف آن قرار دارد و از آبی که روی دیواره‌ها وجود دارد می‌توان فهمید که ارتفاع آب داخل این غار تا نزدیکی سقف غار هم می‌رسیده است.
در خصوص شفابخشی آب غار این امکان وجود دارد که گذر از میان سنگ‌ها و جذب مواد آلی آن‌ها باعث به وجود آمدن این خاصیت درمانی شده باشد.
یکی از علت‌های دست نخورده بودن این غار صعب‌العبور بودن آن است و به همین خاطر افراد کمی موفق می‌شوند که به داخل آن ورود کنند.
در رابطه با این غار افسانه‌های زیادی وجود دارد که سینه به سینه منتقل شده‌اند برای مثال یکی از این افسانه‌ها وجود یک اژدهای بزرگ در این غار است که در آن زندگی می‌کند و مسئولیت نگهداری از غار را دارد.
