دارالولایه یكی از رواق‌‌های بزرگ حوزه حرم مطهر است. این بنا در غرب روضه منوره، حد فاصل بین صحن انقلاب و صحن
جمهوری اسلامی قرار دارد و همزمان با احداث صحن جمهوری اسلامی ساخته شد و مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
ساخت این رواق در سال 1365 آغاز و در سال 1368 به اتمام رسید. رواق دار الولایه از شمال به صحن انقلاب و از مشرق به رواق‌‌های دار السیاده، دار الاخلاص و دار الشرف، از جنوب به مدرسه‌‌های دو در و پریزاد و بست شیخ بهائی و از مغرب به صحن جمهوری اسلامی محدود است و 1965 متر مربع زیربنا دارد.
این بنای وسیع بر اساس دو طرح و به ابعاد مختلف ساخته شده: یكی طرح قسمت غرب آن كه به موازات صحن جمهوری ساخته‌شده و دارای سه دهنه است كه در سقف هر دهنه سه نورگیر تعبیه شده و طرح دیگر، قسمت شرق رواق است كه به صورت چهار دهانه با چهار نورگیر بنا شده است. شرق دار الولایه با دو سقف كاذب، دارای طبقه فوقانی است كه قسمتی از طبقه فوقانی آن، محل آسایشگاه خدام است و قسمت دیگر، محل آسایشگاه كفشداران. مسیر طبقه فوقانی رواق، مجهز به آسانسور است.
كاربری رواق فقط عبادی است و در طول سال، برنامه‌‌های عبادی متعددی از جمله برگزاری نماز جماعت، سخنرانی و در ماه مبارك رمضان، مراسم ترتیل و قرائت قرآن و مراسم اعمال شب‌‌های احیاء با مركزیت این رواق برگزار می‌شود.
تزیینات بنا به صورت آینه‌كاری، تركیب گچبری و معرق سنگی است.
