شیشلیک

شله
از شیشلیک که بگذریم، معروفترین غذا ی شهر مشهد شله است؛ خوراكی آماده شده از لوبیای سفید، قرمز و چیتی به همراه نخود، بلغور گندم، برنج و گوشت كه پس از چند ساعت غل زدن روی اجاق چیزی شبیه حلیم میشود.
در واقع شله مشهدی که در مشهد فقط با نام شله شناخته میشود، غذایی از خانواده آش ها است. این غذا عموما در پایان مراسم مذهبی، یا سوگواری بین مردم توزیع میشود. مردم مشهد به ندرت این غذا را در خانه میپزند. مواد اصلی این غذا گوشت، حبوبات و ادویهء فراوان میباشد.
البته پیدا كردن غذاهای محلی در شهرها این روزها كار سختی شده، چون حتی در مشهد هم منوی غذاها، انتخاب مشتریان را به چلوكباب و جوجه كباب محدود میكند. ولی در شهری به این بزرگی برای پیدا كردن شله زیاد هم نباید ناامید بود.
دیزی سنگی
این غذا با نان سنگک، پیاز و ترشی سرو می شود و از غذاهای اصلی در رستوران های ییلاقی و رستوران های سنتی مشهد می باشد.
دیگچه و چنگال
غذای معروف دیگری که مشهدی های سنتی می پزند، دیگچه است. دیگچه یک نوع شیر برنج است اما با چند تفاوت. برشته و مغز پخت است. کمی سفت تر از شیربرنج و در آن شكر و شیرینى و زعفران و گلاب و هل استفاده شده است. چه چیزی بهتر از دیگچه برای یک صبحانه یا دسر؟ البته مشهدی ها معمولا دیگچه را نذر امام حسن (ع) مى كنند.
چنگالی، یک غذای معروف دیگر مشهد است که شاید پخت آن را فقط از قدیمی ها، روستایی ها یا مشهدی های اصیل بتوانید یاد بگیرید. برای پخت این غذا روغن را داغ مى كنند، در آن نان بیات خرد مى كنند و با شكر یا شیره نبات یا نوعى شیرینى دیگر ورز می دهند و مى خورند.
از اشکنه آلو تا آش شلغم
اما اگر از مشهد کمی دورتر بروید، یعنی در استان خراسان جنوبی، باید یک راست سراغ آش شلغم و خورشت ریواس و بلغور پلو را بگیرید. در خراسان جنوبی انواع مختلف اشکنه مثل اشکنه آلو، نخود، کشک زرد و بادمجان زیاد است. نان سمنو و نان زردی هم از نان های معروف خراسان جنوبی است.

کوکو شیرین
کوکوی شیرین هم یک غذای معروف مشهدی است که هم به صورت پیش غذا و هم دسر و به صورت سرد و گرم قابل سرو است. در مهمانی های مجلل مشهدی کوکو شیرین پای ثابت میز به حساب می آید. مواد تشکیل دهنده این غذا عبارتند از سیب زمینی، تخم مرغ، زعفران و آرد ذرت. تا اینجا تقریبا شبیه به کوکو سیب زمینی است اما این غذا وقتی منحصر به فرد می شود که مشهدی ها روی آن شیره می ریزند! این شیره با شکر، آب، گلاب و زعفران درست می شد و کمی که کوکو سرد شد روی آن می ریزند.