نام «خواجه ربيع» در تاريخ ربيع بن خثيم است. او از طایفه بنی‌اسد و ساكن كوفه، از زمره زهّاد هشتگانه صدر اسلام و تابعین (كسانی كه صحابه پیامبر را درك كرده‌اند) و همچنین از یاران و سرداران حضرت علی بوده است. وي از اصحاب پيامبر اسلام و نيز از سرداران سپاه حضرت علي (ع) بوده است. وی در سال‌های پایانی خلافت حضرت علی و بروز اختلاف میان ایشان و معاویه، به قصد انزوا و دوری از نزاع طرفین به خراسان ترك آمده است. او ساكن شهر نوغان (مركز ولایت توس در آن زمان) شده و بالاخره در سال ۶۳ ه‍.ق یا به روایتی دیگر در سال ۶۱ درگذشته و در یک‌فرسنگی شمال نوغان دفن گردیده است. مشهور است كه امام رضا هنگام سفر به خراسان در سال‌های ۲۰۰ تا ۲۰۳ ه‍.ق قبر خواجه را زیارت كرده است.